شبها ز غم دوری تو خواب ندارم رحمی به دلم کن که دگر تاب ندارد از بس...

شبها ز غم دوری تو خواب ندارم رحمی به دلم کن که دگر تاب ندارد از بس که ز غم دوری تو گریه نمودم چشمم به زبان آمد و گفت اشک ندارم